به گزارش کردپرس، کردهای سوریه، که سال‌ها با حمایت آمریکا در برابر داعش جنگیده‌اند، اکنون در مواجهه با فشارهای فزاینده برای ادغام در ساختار دولت مرکزی سوریه، با تردید و بی‌اعتمادی به نیات ایالات متحده و دولت انتقالی احمد الشرع می‌نگرند. از یک سو، واشنگتن دیگر تمایلی به حمایت از خودگردانی کردها ندارد و از سوی دیگر، دمشق هیچ نشانی از پذیرش فدرالیسم بروز نداده است. در حالی‌که خطر داعش همچنان باقی‌ است، فرایند وحدت سوریه در تقاطع اضطرار و بی‌اعتمادی متوقف مانده است.

مثلث حساس: اعتماد متزلزل، فشار خارجی، تهدید داعش
همکاری سه‌گانه آمریکا – کردها – دمشق در موقعیتی شکننده قرار دارد. کردها نسبت به انتصاب چهره‌های جنجالی همچون ابوحاتم شقرا در مناطق مرزی احساس خطر می‌کنند. هم‌زمان، آمریکا با تعیین ضرب‌الاجل غیررسمی تا پایان اوت، خواهان ادغام سریع نیروهای دموکراتیک سوریه (SDF) در ارتش دولت جدید است. در این میان، داعش همچنان تهدیدی مشترک باقی مانده که همگان را ناگزیر به تعامل می‌کند.

دولت الشرع: ادغام بله، فدرالیسم نه
احمد الشرع که پس از سقوط حکومت بشار اسد قدرت را به دست گرفته، از حمایت ضمنی آمریکا برخوردار است. او آشکارا با هرگونه فدرالیسم مخالفت کرده و خواهان ادغام نیروهای کرد در ارتش و نهادهای دولتی و انحلال نهادهای کردی است. این رویکرد اما با دیدگاه کردها درباره حفظ ساختار اداری و نظامی فعلی‌شان در تضاد است.

کردهای سوریه: مردد بین حفظ امنیت و حفظ دستاوردها
اداره خودگردان شمال و شرق سوریه (AANES)، با وجود تمایل به گفت‌وگو، نگران است که دستاوردهای ۱۲ سال گذشته – به‌ویژه در زمینه حقوق زنان، آموزش و خودمدیریتی – قربانی توافقی اجباری شود. ژنرال مظلوم عبدی و دیگر رهبران SDF هنوز خواهان حفظ انسجام ساختاری خود هستند، نه ادغام بی‌قید و شرط.

نقش آمریکا: عقب‌نشینی از حمایت بی‌قید و شرط از کردها
ایالات متحده که زمانی پشتیبان اصلی کردها بود، اکنون سیاستی محتاطانه و مبتنی بر یکپارچگی سوریه اتخاذ کرده است. تام باراک، سفیر آمریکا در سوریه، تصریح کرده که واشنگتن از تأسیس کیانی مستقل برای کردهای سوریه حمایت نمی‌کند و هدف، ایجاد سوریه‌ای متحد و باثبات است. این تغییر لحن، نشانه‌ای از پایان دوران حمایت بی‌قید و شرط آمریکا از کردهاست.

آینده‌ای مبهم برای کردها

واشنگتن، کردها و دمشق هر سه در آستانه تصمیمی تاریخی قرار دارند که آینده شمال‌شرق سوریه را تعیین خواهد کرد. کردها باید میان حفظ استقلال نسبی یا مشارکت در روند بازسازی سوریه یکی را برگزینند – انتخابی دشوار، در فضایی که اعتماد اندک و فشار بسیار است. همان‌طور که یکی از فرماندهان YPJ گفته است «ما قبل از آنکه زنانی در نیروهای YPJ باشیم، زنانی سوری هستیم. ما می‌خواهیم در ساختن سوریه جدید، نقش داشته باشیم – نه حذف شویم.»

اکنون، همه نگاه‌ها به چگونگی عبور این سه‌گانه از مرحله ائتلاف نظامی به ساختار سیاسی مشترک دوخته شده است.

منبع: انستیتو نیولاینز