کردپرس
چارچوب هماهنگی با این حملات موافق است، زیرا این اقدامات پیامی به شیعه می‌فرستد، جهت‌دار علیه اقلیم کردستان است و می‌تواند در انتخابات آینده برای آنها منفعتی داشته باشد. در پشت صحنه نیز، نقش ایران در ساماندهی این برنامه‌ها قابل مشاهده است.
السودانی نیز چندان مخالفتی ندارد، زیرا از این فشار بر اقلیم برای زمین‌گیر کردن برنامه‌های حزب دموکرات سود می‌برد. اگر توافقی با بغداد حاصل نشود، اربیل ممکن است با ترکیه توافق کند و نفت خود را صادر کند.
این سؤال پیش می‌آید که چرا هدف این پهپادها تأسیسات نفتی داخل عمق خاک اقلیم است؟
پاسخ این است که چون این تأسیسات در عمق خاک اقلیم واقع شده‌اند، نیروهای عراقی به آنها دسترسی ندارند. اما اگر میان بغداد و اربیل توافق حاصل نشود، اعزام نیرو به میادین نفتی نزدیک به مناطق دولت عراق امکان پذیر است.
درباره توافق احتمالی باید گفت که خواست بغداد با نوعی تسلیم‌پذیری از سوی اقلیم همراه بوده است. اقلیم فهمیده که در وضعیت کنونی توان مقابله ندارد و حال توپ در زمین بغداد است؛ آیا بغداد می‌پذیرد یا سقف مطالباتش را بالا می‌برد؟
هنوز توافقی رسمی حاصل نشده، اما فضای تفاهم فراهم شده، اگر به بن‌بست نرسد. اقلیم در واقع عقب‌نشینی کرده و حال اگر بغداد بیش از حد سخت‌گیری کند، این‌بار جامعه بین‌المللی و کنسولگری‌ها ممکن است خود بغداد را مورد انتقاد قرار دهند.
توافق‌ها فعلاً موقتی‌اند و تنها چند ماه حقوق را تضمین می‌کنند، اما ممکن است زمینه‌ای برای یک توافق دائمی باشند، چون اقلیم دیگر چاره‌ای ندارد. با این حال اگر برای اقلیم فرصتی فراهم شود از مسیر بغداد منحرف می‌شود؛ و بغداد نیز از این کشمکش با اقلیم برای جلب نظر شیعیان سود می‌برد، و ایران نیز بسته به مواضع اربیل، از بغداد به عنوان ابزار استفاده می‌کند.
چرا بحران حقوق کارمندان پیچیده شد؟
یکی از خبرنگاران خارجی که با یکی از نزدیکان السودانی دیدار کرده بود، پرسید: «مسئله حقوق کارکنان اقلیم کی حل می‌شود؟» پاسخ نزدیکان السودانی این بود: «کُردهایی که حقوق می‌گیرند گناهی ندارند، اما السودانی در کشمکشی سخت گرفتار شده و جایگاه اجتماعی او بالاتر رفته است.»
چارچوب هماهنگی رقیب سرسخت سودانی هستند آنها جرئت ندارند سودانی را مجبور به پرداخت حقوق کارمندان اقلیم کنند و می‌ترسند که او از این مسأله علیه آنها استفاده کند. از سوی دیگر، السودانی هم از واکنش احتمالی آنها هراس دارد و همچون گذشته، تنها تحت فشار، اقدام به پرداخت نمی‌کند. با اینکه نسبت به رهبران اقلیم خشم دارد و آنها را مسئول می‌داند.
در نتیجه، اگر اقلیم خواسته‌های بغداد را بپذیرد ـ که البته آنها همیشه خواسته‌هایی سنگین‌تر مطرح می‌کنند ـ این ممکن است راه‌حلی مناسب برای جداسازی بحث حقوق از پروپاگاندای انتخاباتی باشد.
نظر شما