کرد پرس- پرونده کردها که با همان ترکیب سابق و دست نخورده مناطق پر درآمد شرق فرات را در اختیار داشتند و با پشتیبانی آمریکایی ها  همچنان در شرق فرات  حاکم ماندند . علوی های غرب سوریه که ماهیتا با حاکمیت جدید سوریه مشکل عقیدتی داشتند و حاکمیت جدید سوریه از آنها احساس خطر کرده و مترصد فرصتی بود که آنها را مطیع و فرمانبردار خود نماید. تنش های سیاسی و عقیدتی بین علوی ها و حکومت جدید سوریه  بالا گرفت و پس از چند برخورد نظامی  به اعدام 52 نفر علوی در 7مارس 2025 حومه شهر لاذقیه منجر شد و پس از آن بیش از 1500 نفر علوی در شهرهای غرب سوریه توسط نیروهای امنیتی سوریه کشته و دهها نفر ناپدید شدند. هر چند آمارهای غیر رسمی میزان تلفات را بسیار بیشتر از این اعلام می کند.

این کشتار های هدفمند با واکنش های جهانی مواجه شد ولی حاکمان سوریه آن را در راستای امنیت و پاکسازی وفادارن به دولت قبل سوریه قلمداد کردند.

نهایتا محمد الشرع حاکم جدید سوریه  با وساطت محمد بن سلمان ولیعهد عربستان در حاشیه نشست شورای همکاری خلیج فارس در 24 اردیبهشت 1404( 14 می 2025) در ریاض  با ترامپ رئیس جمهور آمریکا ملاقات کرد و با اقبال ترامپ  به حاکم جدید سوریه این کشتار به حاشیه رانده شد. ولی همچنان به عنوان زخمی ماندگار در سینه علویان ثبت و  بعنوان آتشی در زیر خاکستر باقی ماند تا در وقت خود شعله ور شود . 
سومین پرونده حاکمان جدید سوریه دروزی های ساکن سویدا بود که از ابتدا پیش بینی تنش خونین بین آنها و نیروهای سوری می رفت.  نهایت پس از چند تنش محلی و آدم ربایی بین عشایر عرب بادیه نشین حومه سویدا به در گیری خونین در 22 تیر1404 ( 13 ژوئیه 2025) منجر گردید که با ورود عشایر عرب به سویدا به کشتار دو طرف انجامید .

آنچه که این تنش ها را شعله ور تر  کرد فیلم تراشیدن سبیل نمادین دروزی ها توسط اعراب در سویدا بود.  با توجه به قداست سبیل در بین جماعت دروزی ها موجب تحریک احساسات دروزی های ساکن سرزمین های اشغالی گردید و جماعت دروزی ساکنان سرزمین های اشغالی به دفاع از دروزی  های سویدا با اذن و اجازه اسرائیل وارد سویدا شدند.

اسرائیل نیز به بهانه دفاع از دروزی ها به اهداف خود در سوریه رسید و با بمباران این منطقه و ساختمان وزارت دفاع سوریه و مناطق متعدد این کشور این پیام را به حاکمان جدید سوریه داد که دندان طمع مناطق اشغال شده توسط ارتش رژیم صهیونیستی را بکشد.

جولانی در واکنشی منفعلانه به این کشتار و حملات هوابی اعلام داشت سوریه طاقت درگیری جدید را ندارد و این تنش های سویدا را حاصل تصمیمات نیروهای خودسر عشایر بادیه نشین عرب دانست. این سخن جولانی را می توان تا حدودی هدفمندانه دانست تا اینکه مسئولیت و عواقب درگیری های آینده را از خود سلب کند به همین دلیل عشایر عرب انگیزه بیشتری برای ورود به سویدا را پیدا کردند و در مقابل آن نیز دروزی های ساکن سرزمین های اشغالی بعنوان نیروهای بظاهر خود سر با بهانه دفاع از دروزی های سویدا به این شهر هجوم بردند.  جولانی به ازای به رسمیت شناخته شدنش توسط اسرائیل حاضر به نه تنها چشم پوشی از جولان شد بلکه با عقاید جهادی دوران مبارزه خود نیز وداع کرد.
پشت صحنه فرافکنی جولانی و تقابل دو تبار عربی و دروزی می تواند نشان از تنش های بزرگ تر و هرج و مرج گسترده در این کشور جنگ زده باشد. هرچند احمد الشرع با سخنانی  کوتاه به رویدادهای اخیر پاسخ داد اما تندرو های اسلامی را هرگز نتوانست قانع کند. زیرا ملاقات جولانی با ترامپ اولین شکاف عقیدتی را بین طیف های حاکم بر سوریه ایجاد نمود تا جایی که بعضا مانند ابو محمد المقدسی و ابو قتاده فلسطینی و بسیاری دیگر از رهبران سلفیت جهادی، احمد الشرع  را سکولار و مرتد و به خروج از دین متهم کردند.

هر چند دستگاه عقیدتی حاکمیت جدید سوریه در رد این ادعاها توجیهات و توضیحاتی داده است اما بعید است که بتواند جامعه افراطی دینی سوری را قانع کند. خصوصا با بمباران شدید مناطق حساس سوریه توسط  رژیم صهیونیستی جایی برای توجیه حاکمان جدید سوریه باقی نمی گذارد. ازطرف دیگر اسرائیل نیز با دفاع تمام قد از دروزی های سویدا پیام محکمی به حاکمان جدید سوریه مبنی بر تسلیم بلاشرط در مقابل اشغال مناطق جولان و غرب سوریه توسط رژیم اشغالگر داد. دفاع اسرائیل از دروزی ها دفاع از جمعیتی مختلف المله نمی باشد بلکه دفاع از سرزمین های حاشیه امن مناطق مرزهای اشغالی خود با هدف ایجاد سپر دفاع امنیتی و در امان بودن از همسایگی سلفیان جهادی خود سر آنگونه که احمد الشرع اعلام کرد، می باشد.
 احمد الشرع در مقابل چند پرونده پیچیده و خطر ناکامی قرار گرفته است از طرفی پیام اسرائیل مبنی بر تسلیم بدون قید و شرط در برابر خواسته های ناروا و نامشروع عقب نشینی از بخش هایی از سرزمین سوریه  و از طرفی زخم ماندگار علوی های غرب سوریه با کشتار هزاران نفر از آنان و کردهای شرق فرات با داعیه خودگردانی مناطق زر خیز شرق سوریه و اینک دروزی ها بعنوان سوگلی رژیم صهیونیستی و استخوان در گلوی جولانی و از همه مهمتر شکاف عقیدتی بین هواداران و سهامداران حاکمیت جدید سوریه گیر افتاده است که فرایند این تنشها به هرج و مرج داخلی و نهایت می تواند به فروپاشی بینجامد.

از ابتدا هویت حاکمان جدید سوریه و وقایع میدانی این کشور نشان می داد که درگیری با رژیم صهیونیستی اجتناب ناپذیر می باشد و شاید اسرائیل این را بهتر از حاکمان سوریه درک کرده بود. به همین خاطر از همان ابتدای روی کار آمدن محمد الشرع و همفکرانش دمی از بمباران های زیر ساختدهای سوریه فروگذار نکرد زیرا می دانست روزی این تنش شعله ور خواهد شد و این زیر ساخت ها در مقابل آن خواهند ایستاد .
 اینک جولانی دربین ذلت مسامحه با اسرائیل و آمریکا از یک طرف و از طرف دیگر در مقابل  نظام عقیدتی با چندین نحله فکری که هرکدام دارای منهج فکری منحصربفرد خود می باشند،  قرار گرفته است و این انتخاب سختی برای احمد حسین الشرع حاکم فعلی سوریه می باشد.

ضمن اینکه هنوز ساختارهای قانونی  حاکمیت جدید کشور شکل نگرفته است و تنظیم قانون اساسی که ضامن بقا و استمرار حاکمیت قانونی هر کشور می باشد به چهار سال بعد موکول شده است. به همین خاطر با کوچکترین بهانه ای شورش ها و تنش های خونین شکل می گیرد. نکته جالب توجه که درگیری خونین بین عشایر عرب و نیروهای نظامی امنیتی سوریه با دروزی های سویدا را شعله ور کرد تراشیدن «شارب»  یک دروزی بود که به جنگ سبیل انجامید. تا کنون جنگ بر سر آب و سرزمین و قدرت هسته ای و ....تجربه شده بود اینک جنگ بر سر سبیل نیز به تجربیات جنگها اضافه خواهد شد.!