به گزارش کردپرس، هیئت تحریریه روزنامه کریستین ساینس مانیتور درباره پیشبرد روند صلح میان ترکیه و پ.ک.ک با خلع سلاح این گروه معارض کرد ترکیه نوشت: آشتی در خاورمیانه، به‌ویژه میان گروه‌های قومی یا مذهبی متخاصم، همواره دشوار بوده است. اما تحولات اخیر در ترکیه، نشانه‌هایی از پایان یک جنگ فرسایشی چهار دهه‌ای را به نمایش گذاشته‌اند؛ روندی که می‌تواند الگویی برای آشتی ملی باشد، مشروط به آن‌که عدالت و بخشش به‌درستی متوازن شوند.

در ادامه تحلیل هیئت تحریریه این روزنامه آمده است: در مراسمی عمومی، نیروهای حزب کارگران کردستان (پ.ک.ک) – که از سوی بسیاری کشورها به‌عنوان گروهی تروریستی شناخته می‌شود – نخستین گام‌های رسمی برای خلع سلاح و انحلال خود را برداشتند. این اقدام کمتر از چهار ماه پس از آن صورت گرفت که عبدالله اوجالان، رهبر زندانی این گروه، از پایان هدف تشکیل دولت مستقل کردها سخن گفت و خواستار پیگیری حقوق کردها از طریق مبارزات دموکراتیک شد.

هم‌زمان، رئیس‌جمهور ترکیه، رجب طیب اردوغان، با خوش‌آمدگویی به این روند، از تشکیل کمیسیونی برای نظارت بر انحلال سازمانی پ.ک.ک و ادغام تدریجی آن در عرصه سیاسی خبر داد. سخنان اردوغان رنگ‌وبوی تازه‌ای داشت: او برای نخستین بار به‌صراحت به «اشتباهات» دولت‌های پیشین ترکیه در قبال کردها اذعان کرد؛ از قتل‌های حل‌نشده گرفته تا زندان دیاربکر، روستاهای سوخته، آوارگی‌های شبانه، و حتی ممنوعیت زبان مادری برای مادرانی که فرزندانشان در زندان بودند.

با این حال، راه آشتی هنوز آغاز نشده است. اختلاف‌نظرهایی جدی در مورد انگیزه واقعی اردوغان مطرح است. برخی از تحلیل‌گران، مانند مسعود یگن از مؤسسه اصلاحات استانبول، هشدار می‌دهند که اردوغان ممکن است این فرآیند صلح را ابزاری برای جلب حمایت سیاسی کردها به‌منظور تغییر قانون اساسی و باقی‌ماندن در قدرت قرار دهد؛ تغییری که می‌تواند با تمرکزگرایی و اقتدارگرایی بیشتر همراه باشد.

اما هیئت تحریریه  Christian Science Monitor تأکید می‌کند که گام نخست برقراری هر آشتی ملی واقعی، اعتراف دوجانبه به خطاها و روایت صادقانه از گذشته است؛ اقدامی که می‌تواند پایه‌گذار مسئولیت‌پذیری و در عین حال، بخشش مشروط به ندامت باشد.

به باور منسور آکگون، استاد دانشگاه و نویسنده در روزنامه قرار، «ترکیه امروز نه‌تنها با خود، بلکه با گذشته خود در مسیر آشتی قرار گرفته است. اما تداوم این حرکت، نیازمند اقدام مداوم است؛ از جمله جداسازی کامل خشونت از سیاست و کشاندن آن به عرصه دموکراسی.»
در پایان یادداشت هیئت تحریریه کریستین ساینس ماینتور اشاره شده است: آیا ترکیه آماده است از حلقه معیوب خشونت و اقتدارگرایی عبور کند؟ پاسخ در گام‌های بعدی نهفته است: اصلاحات سیاسی، پایان سرکوب، و پذیرش یک نظام چندصدایی دموکراتیک. اگر نه، این فرصت تاریخی نیز به سرنوشت تلاش‌های ناکام پیشین دچار خواهد شد.